نه سوار هواپیمایی بودم که بخاطر نقص فنی تیتر اخبار بشه . نه قطاری که از ریل خارج بشه . نه خودرویی (بخوانید پراید) که مچاله بشه . نه کرونا ویروس (فکر کنید وارد ایران نشده باشه :)) بعد ۲۲ بهمن میگن: عه، اومد) افتاده به جونم .
نه یار اومده و نه یاری که بود رفته . کلا قضیه یار کنسله .
هنوز فیلم و سریال میبینم . کتاب میخونم . اخبار و دنبال میکنم و میرم سرکار و برمیگردم . هنوز گهگداری توی همون کافه معروف که زیاد ازش گفتم وقت میگذرونم . هنوز حالم از زندگی بهم میخوره .
چندباری یواشکی اومدم اینجا و چندتا از عنوان ها رو دیدم و خیلی واسم دندون گیر نبود که برم بخونمشون (این قضیه میتونه از دید شما هم نسبت به عنوانی که من انتخاب میکنه باشه) .
کتاب "رستوران نقاشی" از مارسل امه رو پیشنهاد میکنم .
سریال sex education محصول نتفلیکس و پیشنهاد میکنم .
فیلم ۱۹۱۷ رو پیشنهاد میکنم .
سکوت رو پیشنهاد میکنم . نه فیلمه نه سریال و نه کتاب . کلا بیشتر سکوت کنیم .
پیشنهاد میکنم کمتر سگ دو بزنیم . تا میتونیم قضاوت کنیم چون عمر کوتاه و لذت کم است و قضاوت کردن و غیبت کردن بسیار لذت بخش .
در کار دیگرا دخالت کنیم چون بقیه هم در کارمان دخالت میکنن . توهم متفاوت بودن و باید همه چیز را از خود شروع کنیم نداشته باشیم .
چرت بگوییم . هرکی حرف جدی زد یه بلایی سرش اومد .
مثل سگ دروغ بگوییم .
حیوانات و طبیعت را اذیت کرده و به آتش بکشیم . در هر صورت طبیعت به خودی خود در حال به فنا رفتن هست، نمونه‌ش جنگلهای استرالیا . ما میتونیم با پیش دستی کمی عشق و حال کنیم .
همین . فعلا حرف دیگه‌ای ندارم
