آلیتا فیلمی در سبک سایبرپانکِ علمی تخیلی، ساخته رابرت رودریگز و توی تیم نویسندگانش اسم جیمز کامرون کبیر به چشم میخوره .

درباره سایبرپانک میتونید توی گوگل جستجو کنید ولی خلاصه‌ش میشه داستان هایی درباره پادآرمانشهرها توی آینده و فلان .

آلیتا درباره تقابل سایبورگ ها و انسان هاست (سایبورگ، ربات انسان نماست) . آینده‌ای که همزیستی ربات و انسان و درکنار هم نشون میده . آینده‌ای که چندان دور از ذهن هم نیست . 

میون زندگی درهم و برهمی که کامرون و رودریگز درباره انسان و سایبورگ خلق کردن، مثل همیشه عشق هم وجود داره . ایستادگی خیر علیه شر هم وجود داره . 

از اینا که بگذریم، فیلم به شدت برای من یادآور آواتار کمرون بود . تبدیل شدن بیگانه به دوست و در آخر به دست گرفتن رهبری برای مبارزه با ظلم .

با اینکه فیلم ساخته کمرون نیست ولی کامل میشه رد پاش و دید .

این فیلمم مثل باقی ساخته ها خالی از ضعف نیست، مثلا چندتا دیالوگ شعاری که اصلا حس خوبی بهتون نمیده یا بعضی روابط که از کجا اومده و به کجا میره توش معلوم نیست . بازی کرستوفر والتز مث همیشه خوب و بازی ضعیف و عجیب ماهرشالا علی که یکی دوبار فقط جالب میشه . 

یکی از چیزایی که خیلی اذیتم کرد پایان بندی فیلم بود که توی صورتتون فریاد میزد میخوایم دنباله فیلم و میسازیم .

اگه به این سبک فیلم ها علاقه دارین و جلوه های ویژه و اکشن های رباتیک قلقلکتون میده، پس پیشنهادش میکنم .

اگه دنبال اسم برای دیدن فیلم هستین که پنج تا دارم واستون . رودریگز، کمرون، کریستوفر والتز و جنیفر کانلی و ماهرشالا علی